سازمان کشورهای صادرکننده نفت(اوپک) در یک نگاه

اوپک که در ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۰ در بغداد تاسیس شد تا با قدرت هفت شرکت نفتی آمریکا و انگلیس مقابله کند، از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ در ۲۰۱۷، بارها تسلیم فشار واشنگتن برای تولید نفت بیشتر شده است.

گروه نفت و انرژی بازارنیوز: اعضای عرب سازمان کشورهای صادر کننده نفت در 1973 اقتصاد آمریکا را به زانو درآوردند و حالا این گروه که 60 سال پیش تشکیل شد، دستورات واشنگتن را اجرایی می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 از زمانی که عربستان سعودی و سایر اعضای عرب اوپک به تلافی حمایت آمریکا از رژیم صهیونیستی در جنگ یوم کیپور، تجارت نفت را محدود کردند، تغییر سیاست‌های جهانی و افزایش تولید نفت آمریکا، این گروه را مهار کرده است.

 برخی اعضای اوپک مثل ایران و ونزوئلا که نسبت به آمریکا سختگیرتر بودند توسط تحریم های این کشور به حاشیه رانده شدند و عربستان سعودی ترجیح داد از ترس از دست دادن حمایت آمریکا، از واشنگتن دلجویی کند.

 اوپک که در 14 سپتامبر 1960 در بغداد تاسیس شد تا با قدرت هفت شرکت نفتی آمریکا و انگلیس مقابله کند، از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ در 2017، بارها تسلیم فشار واشنگتن برای تولید نفت بیشتر شده است.

 ترامپ همواره خواستار قیمت پایین تر بنزین برای کمک به مصرف کنندگان آمریکایی بوده است. وقتی قیمت نفت در سال جاری میلادی آنقدر کاهش یافت که شرکتهای حفاری آمریکا نمی توانستند سوددهی کافی داشته باشند، اوپک به خاطر تهدید واشنگتن برای کاهش حمایت نظامی از ریاض، قراردادی برای افزایش قیمت نفت امضا کرد.

 شکیب خلیل که یک دهه وزیر نفت الجزایر بود و در سال‌های 2001 و 2008 هم ریاست اوپک را برعهده داشت می‌گوید:«ترامپ هر آنچه را که از قیمت نفت نیاز دارد به عربستان سعودی دستور می‌دهد و عربستان هم اجرایی می‌کند. اوپک در واقعیت تغییر کرده است».

 عربستان سعودی برای دهه‌ها بزرگترین تولید کننده نفت اوپک بود که باعث می شد تسلط آن بر سیاست‌های اوپک افزایش یابد و به حاشیه راندن ایران و ونزوئلا نفوذ آن را بیشتر کرد.

 سهم ایران از تولید نفت اوپک از 2010 تقریباً نصف شده و به 7.5 درصد رسیده، در حالی که سهم ونزوئلا از 10 درصد تا 2.3 درصد سقوط کرده است. در این بین، سهم عربستان 7 درصد بالا رفته و به 35 درصد رسیده است.

 ایران و ونزوئلا که به همراه عراق، کویت و عربستان از موسسان اوپک هستند، همواره مخالف اقدامات این گروه برای پایین آوردن قیمت نفت در مواجهه با فشار آمریکا بوده اند.

 افزایش سلطه عربستان در اوپک با افزایش تولید نفت و گاز در آمریکا همزمان بود که باعث شد آمریکا تبدیل به بزرگترین تولید کننده نفت در جهان شود و وابستگی آن به سوخت خارجی کاهش یابد. طبق گزارش اداره اطلاعات انرژی آمریکا، تولید نفت این کشور طی یک دهه بیش از دو برابر شده و در 2019 به 12 میلیون بشکه در روز رسیده است.

 اطلاعات اوپک نشان می‌دهد سهم آمریکا از بازار جهانی نفت از 2010 دو برابر شده و سهم اوپک کاهش یافته است.

اوپک، روسیه و 9 کشور تولید کننده نفت دیگر در 2016 ائتلافی با عنوان اوپک پلاس تشکیل دادند تا نفوذ خود را افزایش دهند ولی طبق گفته مقامات دولت ترامپ، افزایش تولید آمریکا تاثیر این گروه جدید را هم از بین برده است.

برچسب ها: اوپک ، نفت ، کشورهای نفت خیز لینک کوتاه خبر: bzna.ir/000K5W

منبع: بازار نیوز

کلیدواژه: اوپک نفت کشورهای نفت خیز عربستان سعودی تولید نفت کننده نفت قیمت نفت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت bazarnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بازار نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۲۸۶۷۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نظم آمریکایی منطقه در محاصره «مقاومت»

به گزارش قدس آنلاین، غافل‌گیری زمانی بود که مقاومت اسلامی بحرین با صدور بیانیه‌ای، اولین عملیات نظامی خود علیه رژیم‌صهیونیستی را با هدف قرار دادن ام‌الرشاش (ایلات) اعلام کرد. این بیانیه، با تشدید آشکار تنش از سوی یمن، پس از سخنرانی سیدعبدالملک الحوثی درباره آغاز مرحله چهارم عملیات با هدف قرار دادن تمام نفتکش‌ها و کشتی‌های باری که به سمت سرزمین‌های اشغالی در حرکت‌اند، همراه شد».

دکتر «احمد الدرزی» در بخش سوم تحلیل خود برای «المیادین» درباره تحول در جغرافیای سیاسی منطقه پس از عملیات «وعده صادق»، با بیان اینکه این گذار به سطح جدیدی از رویارویی، بدون گرد هم آمدن مجموعه‌ای از عوامل راهبردی رخ نمی‌داد، می‌نویسد: «آمریکا هفت ماه پس از «طوفان الاقصی» - در رقابت با زمان - در تلاشی مستمر برای مهار پس‌لرزه‌های این عملیات است که با وقوع انقلاب‌های دانشجویی به داخل ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی رسید و ترس آن وجود دارد که روایت‌های سیاسی تاریخی ساخته‌شده برای حکمرانی بر ملت‌های غربی را تضعیف کند».

به نظر الدرزی این عوامل راهبردی عبارت‌اند از:
۱- بیداری و آگاهی در حال گسترش در میان ملت‌های غربی، به‌ویژه جوانان.
۲- آگاهی آمریکا از گستردگی حرکت عمیق جوانان در کشورهای پیرامون رژیم‌صهیونیستی به ویژه اردن، مصر و عربستان سعودی.
۳- آگاهی بسیاری از رهبران کشورهای جهان که معتقدند به یک نظم جدید جهانی نیاز است تا از تهدیدهای آمریکا و تأثیر آن بر اقتصاد کشورها رهایی یابند و «فلسطین» را یک نماد می‌دانند.
۴- آگاهی حکومت آمریکا از بن‌بست بزرگی که رژیم‌صهیونیستی و دیگر کشورهای حول محور آمریکا در غرب آسیا در نتیجه دستاوردهای محور مقاومت - به ویژه معادله جدیدی که پس از پاسخ ایران به وجود آمد - با آن مواجه شده‌اند.
۵- شکاف مزمن میان جمهوری‌خواهان و دموکرات‌های آمریکا و حتی بین چپ‌ها و دموکرات‌های راست‌گرا به عنوان یکی از عوامل فرسایش داخلی ایالات متحده.

به‌عقیده این تحلیلگر سوری، این عوامل آمریکا را وادار می‌کند به سرعت برای ایجاد یک واقعیت راهبردی جدید و فرار از مخمصه‌ای که خود و متحدان منطقه‌ای‌اش در آن گرفتار شده‌اند، اقدام کند؛ از ساخت بندر شناور غزه و حمله به رفح برای فشار بر حماس تا فشار بر عربستان سعودی برای اعلام «عادی‌سازی» و تقویت امنیت منطقه‌ای در عمق منظومه عربی.

الدرزی اضافه می‌کند: «اینجاست که اهمیت بیانیه مقاومت اسلامی در بحرین - بدون توجه به محل ناشناس پرتاب پهپاد - آشکار می‌شود که حامل پیامی روشن برای رژیم‌صهیونیستی و حامیان منطقه‌ای او مبنی بر تکمیل محاصره آن‌هاست». او در پایان می‌نویسد: «ادامه سیاست‌های خشن منظومه غرب، به‌دلیل همبستگی فزاینده میان نیروهای مردمی - که دریافته‌اند با همکاری می‌توانند ساختار سیاسی بین‌المللی را از دریچه «فلسطین آزاد» تغییر دهند - منجر به افزایش هزینه‌ها می‌شود. محاصره کشورهای منطقه که به دنبال «عادی‌سازی» هستند، در مهم‌ترین نقطه مرکز جهان باستان کامل شده و فرصت تغییرات مثبت در ساختار نظام منطقه‌ای به‌نفع مردم در سال‌های آینده محتمل‌تر شده است و محقق نمی‌شود مگر با تغییر واقعی درونی در ساختارهای سیاسی و اقتصادی».

مصطفی لشکری